Sidney Poitier i Anne Bancroft rozgrywają przed widzem dramatyczny mecz o życie (co ciekawsze, w ani jednej scenie aktorzy nie pojawiają się razem na ekranie).

30-letnia Inge zaczyna coraz bardziej pogrążać się w rozpaczy i przemożnym uczuciu beznadziei. Praca w biurze przestaje przynosić jej satysfakcję, sprawy w życiu rodzinnym niespodziewanie się komplikują. Narasta w niej przepełniające uczucie pustki, które doszczętnie wypiera nikłe resztki nadziei.
Sfrustrowana kobieta nie widząc dalszego sensu swej egzystencji, postanawia ją zakończyć. Łyka garść tabletek i... wykręca numer centrum kryzysowego, rozpaczliwie potrzebując dialogu z drugą osobą. Słuchawkę podnosi Alan, który stanie przed naprawdę trudnym zadaniem - desperacko i za wszelką cenę będzie próbował ustalić, gdzie znajduje się Inge, by na czas sprowadzić pomoc.

Debiut reżyserski Sydney'a Pollack'a wypadł bardzo dobrze (w dużej mierze za sprawą duetu Poitier & Bancroft).
Film trzyma w napięciu do końca. Rozmowę telefoniczną, która stanowi centrum filmu, przeplatają obrazy wspomnień głównej bohaterki, z których możemy dowiedzieć się jakie zmiany zaszły w jej życiu i co popchnęło ją do desperackiej decyzji.
Jest kilka pamiętnych i przejmujących scen, jak choćby ta na plaży, gdy Inge spotyka grupkę dzieci tłoczących się przy chorym ptaku i stara się mu pomóc.

"Wątła nić" jest filmem, który nie tak łatwo potrafi ulecieć z pamięci.

Good job Anne & Sydney!