Zdajesz sobie sprawę z istnienia kina rozrywkowego ? Ten film jest tego przykładem. Czego oczekiwałeś, hektolitrów krwi i martyrologii greckiego ruchu oporu ?
P.S.
Istnieje coś takiego, jak znaki diakrytyczne.

ok -" ... 4'ro letniego..."
wiem, za nad gustami sie nie dyskutuje, jednakze..."hektolitrów krwi i martyrologii greckiego ruchu oporu" nie oczekiwalem.
Spodziewalem sie jednak scenariusza, ktory choc odrobina trzymalby sie kupy i swoja naiwnoscia nie obrazal widza.
Ostatnimi czasy zaserwowalem sobie spora dawke filmow z tamtych lat (Komandosi z Navarony, Dziala Navarony jak rowniez wszystkie parszywe dwunastki) i zwazywszy na charakterystyczny dla nich styl przymknalem nieco oko na swoisty brak realizmu jak i wielkie szczescie jakim ciesza sie glowni bochaterowie (poprostu taka stylistyka),jednakze Ucieczka na Atenę jest ponizej wszelakiej krytyki poprzez odrealnienie, brak konsekwencji i przerysowany,komiksowy scenariusz pisany chyba w ciagu jednej nocy.
Jako przyklad dobrego flimu w tej stylistyce uwazam Bekarty wojny, gdzie rowniez nie ma martyrologii , bo nie o nia tu chodzi ale o wspomniana rozrywke, tylko niech ma ona jakis poziom, bo w koncu kino jest dla rozrywki :)

Staaaary... to jest komedia wojenna... Poza tym chyba nie potrafisz docenić takiej zbiórki świetnych aktorów w jednym filmie: Moore, Niven, Roundtree, Gould, Cardinale itd... Skoro przymykasz oko na kolejne (mam na myśli od 2 wzwyż) "Parszywe dwunastki", to tym bardziej powinieneś odpuścić "Ucieczce..." A do tego świetna muzyka Basila Poledourisa...

nie Basila Poledourisa tylko Lalo Schifrina, ale zgodzę się że soundtrack jest bardzo dobry, klimatyczny wręcz :)

Auć! Ale babola strzeliłem - to przez tę Atenę, a Poledouris z daleka Grekiem pachnie..., ale dzięki za dobre słowo... ;-)

niestety mnie jakos nie przekonuje :(

De gustibus non est disputandum... Ja się bawiłem świetnie (cztery razy byłem na tym w kinie... :-) )

wizyta u terapeuty może ci pomoże, choć ja w to wątpię...

IDIOCI l GNOJKI nie powinni miec dostępu do internetu.